ای محرم؛ ای ماه حسين!

در تقويم دل ما خاطره هيچ ماهی به سرخی تو نيست و هيچ داغی به سنگينی داغ حسين عليه

السلام؛

داغی كه در دل‌ها امانت است و هرگز به سردی نمی‌گرايد.

آری! حسين، عاشورا را آفريد و عاشورا حسينيان را ، و اين نوا هر دم به گوش می‌رسد:

باز اين چه شورش است كه در خلق عالم است

جایی که {گنج} {جنگ} میشود!

{درمان} {نامرد} {قهقه} {هق هق}!

اما {دزد} همان{دزد} است !

{درد} همان {درد} است!

{گرگ} همان {گرگ} است !

اری:

سرزمین واژ]ه های وارونه ،

سرزمینی که {من} {نم} زده است ،

{راه} کوهی {هار} شده ،

{روز} به {زور} میگذرد ،

{اشنا }را جز در{انشا} نمیبینی

و چه {سرد} است این {درس}زندگی!

و اینجاست که {مرگ} برایم {گرم} میشود..........

چرا که {درد} همان {درد} است

پرنده ای که رفت، بگذار بــــرود هــوای ســرد بــهــانــه است هــوای

دیــگــری در ســر دارد

تو رفته ای و دگر باز نمی گردی اما چیزی که اینجا مانده است

دستان سرد و تنهای من! یک چشم همیشه منتظر

یک بوسه تلخ! یک بغض لعنتی!

פֿـــ ـاڪــ ـے פֿـــ ـاڪــ ـے ام. . .

آنچـــ ـناטּ زمیــ ــنم زבنــ ـב،ڪــ ــہ بایـــ ــב تـ ــا آפֿـــر عمـــ ــر؛

פֿـــوבم را بتـــ ـڪانــ ـم . . .!!

حـــتـــــــی دیــــگر نمیـــخواهـــــم آرزویــت باشــم

آرزو مــــیـــــکـنــم او آرزوی تـــو باشــــــــــد

و آرزوی او دیــگـــــــــــــری . . .

چند وقتـﮯست هر چـﮧ مـﮯگردم

هیچ حرفـﮯ بهتر از سُڪوت پیدا نـِمـﮯڪنم

نگآهم امٌـآ

گــاهــے عـــمـــر تــلـف مــے شــود ؛

بــﮧ پــاے یـــڪـ اפـــســاس . . .

گـــاهــے اפـــســاس تــلـــف مــے شـــود ؛

تو ویترین زندگیت به عروسکی نگاه نکن.

که مال تو نیست فقط وسوست میکنه که اونی رو که داری ازدست بدی.